Człowiek w codziennym życiu otoczony jest ogromną liczbą bodźców, które odbiera poprzez zmysły. Oprócz najpopularniejszych: dotyku, smaku, słuchu i wzroku, posiadamy jeszcze dwa zmysły: przedsionkowy i propioceptywny. Tworzą one wraz ze zmysłem dotyku podstawę dojrzewania pozostałych zmysłów. Propiocepcja to inaczej czucie głębokie, pochodzące z więzadeł, mięśni, stawów i ścięgien. Dzięki temu zmysłowi możemy np. dotknąć palcem do nosa lub trafić widelcem do buzi, gdy mamy zamknięte oczy. Zmysł przedsionkowy, zwany jest również zmysłem równowagi, odpowiada on za czucie naszego ciała w przestrzeni, wpływa na właściwe napięcie mięśniowe, prawidłową postawę ciała, koordynację, umiejętność czytania i wiele innych. Jeżeli proces integracji sensorycznej przebiega bez zakłóceń, czyli odbieramy i przetwarzamy bodźce prawidłowo, widzimy świat jako środowisko przyjazne. Sytuacja staje się nieco bardziej skomplikowana jak nasz mózg nie radzi sobie z właściwym odbieraniem i przetwarzaniem zewnętrznych bodźców – wtedy pojawia się INTEGRACJA SENSORYCZNA.

Teoria SI bazuje na neuroplastyczności mózgu. Oznacza to, że poprzez odpowiednią stymulację układu nerwowego jesteśmy w stanie wypracować nowe, adekwatne do sytuacji reakcje adaptacyjne. Uczymy mózg właściwego zarządzania bodźcami i właściwej reakcji na nie – na tym właśnie polega terapia SI.

Celem każdej terapii SI jest poprawienie codziennego funkcjonowania człowieka a tym samym jakości jego życia. Jednak zanim dziecko rozpocznie terapię musi zostać zdiagnozowane pod kątem rozwoju procesów sensorycznych. Na podstawie badania dziecka, szczegółowego wywiadu z rodzicami oraz informacji z kwestionariusza sensomotorycznego przygotowywana jest pisemna ocena funkcjonowania zmysłów sensorycznych. Standardowo diagnoza trwa 2-3 spotkania. Po nich terapeuta dobiera ćwiczenia i aktywności adekwatne do zdiagnozowanego wcześniej problemu dziecka, jego możliwości, aktualnego stanu pobudzenia oraz kondycji psychicznej i fizycznej. Zaleca także „pracę domową” – czyli dietę sensoryczną. Spotkanie trwa 45-60 minut i odbywa się zwykle 1-2 razy w tygodniu. Pierwsze efekty terapii powinny się pojawić po ok. 6-8 tygodniach.

Diagnozę SI można przeprowadzić już na niemowlakach, ponieważ zaburzenia integracji sensorycznej to trudności, z którymi mały człowiek przychodzi na świat i nie ma co liczyć na to, że sam z nich wyrośnie. Z czasem stają się one coraz bardziej widoczne, rosną razem z dzieckiem, często na ich podstawie narastają kolejne trudności. Im wcześniej zaczniemy terapię, tym szybciej osiągniemy zadowalające efekty.

„Przekraczając próg Sali doświadczania świata wchodzimy do miejsca innego niż wszystkie – kuszącego wolnością wyboru, własną decyzją i wielością możliwości. Łącząc w sobie dwa holenderskie czasowniki – snuffelen (wąchać, szperać) oraz doezelen (drzemać) zawiera w sobie sedno zachodzącego w niej wydarzenia – przeplatających się momentów aktywizacji i wyciszenia. Metoda Snoezelen – w Polsce rozpowszechniona pod nazwą Sala Doświadczania Świata. Przekrój ich odbiorców wskazujący na ogromną elastyczność i uniwersalność tej metody, jest jednocześnie wynikiem możliwości wyjścia naprzeciw potrzebom wykazywanym przez osoby z niej korzystające. Jej użytkownikami są zarówno dzieci, jak i dorośli, wykorzystywana jest zarówno indywidualnie, jak i grupowo, dla osób zarówno pełno jak i niepełnosprawnych. Tutaj uczestnik może sam zadecydować i wybrać spośród oferowanych mu propozycji, we własnym tempie i czasie je przeżywać, a także przepracować dane doświadczenie tyle razy, ile będzie tego potrzebował. Sale doświadczania świata niosą ze sobą odprężenie, zapewnienie wypoczynku i przyjemności. Relaks w ich warunkach sprawia, że lepiej odbierane są i łatwiej przetwarzane bodźce zarówno proste, jak i bardziej złożone. Wzbudzając ciekawość i zainteresowanie swą atrakcyjną formą wyzwalają odruch orientacyjny, zwiększa się wrażliwość na sygnały docierające do receptorów. Przy takim wzbogaceniu przeżyć, poprzez umożliwianie wyboru, zdobyte lub wzmocnione zostaje poczucie sprawstwa i samokontroli, wzrasta wiara we własne siły.”

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut elit tellus, luctus nec ullamcorper mattis, pulvinar dapibus leo.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut elit tellus, luctus nec ullamcorper mattis, pulvinar dapibus leo.

Alpakoterapia jest jedną z wielu form zooterapii. Jest to metoda wspomagająca rozpoczęty już proces terapii specjalistycznej. Poprzez kontakt dziecka z alpaką wzmacniany jest efekt i zwiększa się motywacja do poddania się terapii.

Dlaczego akurat alpaki?

Wybór nie jest przypadkowy. Są to niezwykle inteligentne, cierpliwe i łatwe w treningu zwierzęta. Głównym atutem tych zwierząt jest niesamowita miękkość hipoalergicznego runa. Dzięki tym niesamowitym cechom, odpowiednio wyszkolone alpaki, pod okiem alpakoterapeuty, podczas terapii będą silnie oddziaływać na sferę psychiczną, fizyczną, społeczną, intelektualną oraz emocjonalną człowieka.

Dla kogo Alpakoterapia?
– dzieci zdrowe w celu wsparcia rozwoju
– dzieci ze spektrum autyzmu
– dzieci z dziecięcym porażeniem mózgowym
– osoby z zespołem downa
– osoby z zaburzeniami integracji sensorycznej
– osoby z nadpobudliwością psychoaktywną
– osoby z zaburzeniami nastroju
– osoby starsze

    jablonna.przedszkolebajkowydom.pl 2021 © prepared by lightbulb.creative